Wout van den Boom Bergen op Zoom, 14 dec 1929 - 15 juni 2014
Een mooi voorbeeld van mijn familie is het verhaal uit de oorlogstijd 1940-1945. net na de bevrijding kwam de Royal marine Tom walton in het leven van mijn vader en familie Van den Boom. Hieronder lees je hoe het is verweven in ons leven...priceless!
OORLOGS VRIENDSCHAP AL MEER DAN 50 JAAR VOORTDUREND.
Candees krantenbericht door Jane Seyd van “the North Shore News” 2001.
Tom Walton van Gibsons , Canada en Wout van den Boom van Bergen op Zoom, Nederland hebben deze kerstmis iets speciaals te vieren.Een vriendschap die is blijven bestaan door oorlog en vrede , op twee verschillende kontinenten en al meer dan 56 jaar voortduurd.Toen ze elkaar voor het eerst ontmoetten was Wout 15 jaar en Tom was 24 jaar oud.Wout, een schooljongen, opgroeiend gedurende de jaren van bezetting tijdens WW II , en letterlijk de vliegtuigen uit de lucht zien vallen gedurende die tijd.Tom had zich aangemeldt bij “the Royal Marines” in Engeland.Hij was betrokken bij de bouw van een geheime Marine basis, was op een schip wat werd getorpedeerd door de Japanners en trok blootvoets door de jungle in India.In het laatste jaar van de oorlog was Tom betrokken bij de begeleiding van konvooien naar de vuur linies in Europa, rijdend op een BSA motorfiets vooruit.
Toen de Britse troepen in 1944 Bergen op Zoom binnen marcheerden werden Tom en Wout’s levens voor altijd met elkaar verbonden.Toen Tom in Bergen op Zoom aankwam was hij vies en vuil van het rijden op de wegen en het belangrijkste was om te kijken of z’n militaire kloffie gewassen kon worden.
Een groep met kinderen had zich rond de militairen in het kamp verzameld en Tom vroeg “ Anyone speak English ?”Een grote jonge knul stak zijn hand op. Wout nam Tom mee naar het ouderlijke huis waar zijn moeder de was deed voor de soldaat en weigerde om daarvoor ook maar iets betaald te worden.Tom ging terug naar het kamp en verzamelde verschillende dingen om toch iets terug te kunnen geven, blikken met eten,sigaretten en een groot stuk zeep !
Wout z’n familie had in jaren niet zo’n luxe gezien.“Ik wist dat er niet genoeg eten te krijgen was” zei Tom. Ik schreef brieven naar mijn moeder en zus in engeland om te vragen om voedselpakketen op te sturen.Wout z’n moeder stond erop dat Tom in een bed in het huis bleef slapen in plaats van in het kamp.Dat was een slimme zet van moeders kant. Op deze wijze was er een soldaat met een revolver in huis wat een veilig gevoel voor het gezin gaf.De jonge Britse soldaat verbleef in total 6 weken bij de ‘VandenBoems’.Daarna was het tijd om weer verder naar de vuur linies te gaan en konvooien richting Duitsland te begeleiden.“ Walt’s vader moest huilen toen ik afscheid moest nemen” zei Tom.
Niemand wist wat er ging gebeuren en of ze elkaar ooit weer zouden ontmoeten.
Toen de oorlog voorbij was in 1945 was Tom in Hamburg. Voordat hij terug naar Engeland ging zorgde hij ervoor nog een keer bij de familie in Bergen op Zoom langs te gaan.Hij had aan Wout beloofd dat hij een revolver mee terug zou brengen van het front !, zonder kogels natuurlijk !
“ Ik heb het jaren en jaren bewaard” zegt Wout.Na de oorlog, Tom en de ‘vandenBoems’ correspondeerden via brieven over en weer.Wout, de vertaler van de familie, schreef en las de brieven voor .Op een gegeven moment kregen ze en ongewone brief.Ik schreef een brief en zei “ jullie willen me vast niet meer zien” zei Tom !Hij was verliefd geworden op een duitse vrouw en was met haar getrouwd !Wout weet nog dat zijn moeder papier en pen pakte en hem aan tafel zette en het volgende op moest schrijven.“ Moeder zei, ‘ als hij van haar houdt , dan is ze altijd welkom in ons huis “!
In de jaren die volgden werden brieven telefoon gesprekken en later visites over en weer.
De ‘vandenBoems’ bezochten Engeland en Tom bezocht hen in Holland.
Toen Tom en z’n tweede vrouw Helen begin zestiger jaren naar Canada emigreerden was de afstand geen belemmering voor hen om de vriendschap door the laten gaan.Vorige week, met Wout en Toos op hun gemak in de woonkamer bij Tom en Helen was hun achtste bezoek in Canada !
In de voorbij gaande jaren is de vriendschap over geslagen naar een tweede generatie, een zoon van Wout heeft met zijn vrouw en zoontje ook de keuze gemaakt om naar Canada te emigreren en hun zoon te vernoemen naar Tom.Dezer dagen gaan de kontakten via fax en e-mail en nog steeds via telefoon en handgeschreven kaarten en brieven.Maar op de respectabele leeftijden van 71 en 79 is de band tussen Tom en Wout sterker dan ooit.Het is moeilijk onder woorden te brengen zeggen ze allebei.
Het is veel meer dan vriendschap….“We’re a FAMILY “
Langley, December, 2014.
Na nog vele bezoeken over en weer tussen Canada en Nederland, nog een zoon van Wout en Toos met zijn gezin naar Canada geemigreerd en een reunie in Canada met alle kinderen van Wout en Toos aanwezig om de 65 jaar lange vriendschap te vieren is het nu aan de tweede generatie !
Tom en Wout, allebei inmiddels overleden, leven voort als voorbeelden, mentors, vaders en opa’s voor alle mensen die ze ontmoet hebben.
Dit verhaal wordt zowel hier in Canada en in Nederland verteld aan vrienden om uit te leggen hoe en waarom wij de mensen zijn die we geworden zijn en waarom we proberen te genieten van alle positieve dingen in het leven !
As the old buggers both would say : Enjoy life daily !
Sjoerd van den Boom Bergen op Zoom, 9 november1964
Projecten
In de laatste jaren heb ik enorm veel projecten gedaan. Ik heb me toch weer in de zorg gegooid, met name in het begeleiden van mensen met een beperking. Soms autistisch, soms chronisch, maar altijd mens. Diep respect voor deze mensen die moeilijke periodes hebben meegemaakt, zichzelf weer proberen te vinden en die ik via een simpel medium als tekenen en schilderen hulp en structuur mag bieden. Hier komt mijn stukje zorg weer om de hoek zetten. Iets wat de rode draad in mijn leven is; zorg dragen voor elkaar en leren er voor iemand te kunnen zijn zonder tegen verwachting, zonder tegen prestatie. Gewoon omdat het geen prestatie is maar een willen.
Velen heb ik kunnen helpen en hebben mij weer veel teruggegeven. Dit is een te uitgebreid en persoonlijk hoofdstuk om verder uit te pluizen,maar vast staat dat dit ook een passie is van me en mij de wetenschap heeft gegeven dat Kunst heel veel meer kan doen voor iemand dan menigeen ooit zal te weten komen.
Deze mooie kant van mijn vak heeft me nog meer zekerheid geboden om vrij werk te gaan maken.Werk wat vanuit mijzelf komt,waar een symboliek in zit, waarin diepgang zit. Diepgang die niemand hoeft te zien overigens,maar voor mij een uiting is van mijn denkwereld. Heerlijk om dingen van je af te schilderen, dingen later te beseffen en toe te leren passen in je dagelijks leven en gezin. Zoveel ervaringen in het schilderen zijn een spiegel van de ziel. Het heeft me geleerd ernaar te leven en het uit te dragen,naar iedereen die op mijn pad komt en er open voor staat. Deze diepgang maakt je als kunstenaar ook alleen, alleen staand in je gedachten. maar daar blijft ook weer een les in te zitten. Ik heb geleerd om goed te kijken, goed te observeren en snel inzicht te krijgen in mezelf en wat iets bij me doet. Hierdoor heb ik een heel belangrijke les geleerd: Ik lees geen boeken, verdiep me niet in letters omdat ik te visueel ben ingesteld maar weet nu wat ik wel graag lees: Ik lees het leven!
Vanuit die levensvisie krijg ik steeds meer inzichten en voel me geroepen daar iets mee te doen. Mensen mogen gerust een handje geholpen worden om ook inzichten te verkrijgen. Zo ben ik jaren geleden tot de inkeer gekomen dat ik alleen nog maar projecten ga doen die met kunst te maken hebben. Omdat vaak allerlei goede doelen of organisaties al dezelfde insteek hebben en ik geen dubbel werk wil verzetten heb ik voor projecten met kunst gekozen. logisch en ook zeer bevredigend om mensen te mogen helpen.
Een aantal projecten wil ik wel graag vernoemen hier.
Rik Meijer, schrijver
Art in Difference 2009-2011! Een samenwerkingsverband met organisaties uit België, Tjechië en Nederland. Beperkte kunstenaars die samen werken met reguliere kunstenaars op gebied van beeldende kunst,muziek en theater. Prachtige tijd in Zeeland waar we in een week allerlei moei verbanden hebben gelegd en de taal der kunsten hebben gedeeld.
Een jaar later hebben we in de culturele hoofdstad van Tjechië mogen verblijven en prachtige uitingen van kunst laten zien in Pech. Een wereldtijd met wereldmensen
.
Art in Difference, Zeeuwse luchten
Belevingsroute Allerzielen
In 2009 kreeg ik een kleine rol om mee te doen met het project van de Amsterdamse kunstenares Isa van der Lee. Zij verzon Allerzielen Alom. Een kunstproject op begraafplaatsen en crematoria in Nederland. In 2009 was Bergen op Zoom aan de beurt en werd het mede vormgegeven door het toenmalige CBK”O”; olv Ageeth Boermans. Ik mocht een project doen met scholieren die een verlies hebben meegemaakt in hun gezin. Met gedenkkastjes hebben we mooie uitingen verwerkt en vormgegeven die tijdens de opening van dat jaar zijn geëxposeerd. Dat bleek een opstart te zijn voor Stichting Crematoria Zoom-en Zegestede om hier een vervolg aan te geven. Via Hilde van Straten kreeg ik het verzoek eens mee te praten met de directie om er een vervolg aan te geven. De ideeën kwamen vanzelf en binnen 10 minuten had ik de opzet van de belevingsroute al bedacht. We hebben daar sinds 2011 al invulling aan kunnen geven,meestal daags na Allerzielen.
Uitingen van gedenken en herdenken tijdens de Belevingsroute Allerzielen
Met medekunstenaars en mooie onderdelen waarbij mensen hun gevoel mogen delen en uiten voor hun dierbaren. Een prachtige manier om mensen meer openheid te bieden in hun verdriet en er uiting aan te geven. Een project waar ik erg trots op ben en waar velen honderden mensen jaarlijks naar toe komen.
Daniëlle
Het boekwerk van Lilian Boudewijn over haar dochter Danielle die op 24 jarige leeftijd kwam te overlijden aan de gevolgen van acute leukemie. 4 Jaar later heb ik van haar een portret mogen maken en in 2014 heeft Lilian een boek geschreven over haar strijd,samen met haar gezin tijdens het overlijdensproces van Danielle. Ik heb kunstwerken mogen linken aan de gedichten van Danielle die ook in het boek zijn verwerkt. Het is een aangrijpend relaas geworden waarvan al ruim 600 boeken zijn verkocht. Opvallend vind ik dat de gedichten en mijn schilderijen matchen alsof ze voor elkaar gemaakt zijn.
Dit is terug te vinden op haar website www.lilianboudewijn.nl:
“Hier heb ik helemaal geen tijd voor”, is het pakkende en liefdevolle verslag van een moeder, in combinatie met e-mails, dagboekfragmenten en gedichten van Daniëlle.
Lilian Boudewijn-Slaats heeft door het reconstrueren van het levensverhaal en het hele ziekteproces een aangrijpend beeld weten te scheppen van het enorme doorzettingsvermogen, de flexibiliteit en het karakter van Daniëlle, haar drang om het leven weer op te pakken, alsmede alle menselijke en gevoelige aspecten, waar een jonge vrouw, haar ouders en broer mee geconfronteerd worden tijdens haar ziekte.
De door beeldend kunstenaar Sjoerd van den Boom toegevoegde kunstwerken geven een extra en bijzondere dimensie aan het geheel. Sjoerd is gefascineerd door alle fases van en in het leven en weet dit op een speciale manier te uiten.
“Gevoel
Soms ben ik blij,
Dan heb ik zin in feest te vieren.
Soms ben ik chagrijnig,
Dan heb ik zin om iedereen te klieren.
Soms ben ik boos,
Dan loop ik met de deuren te smijten.
Soms ben ik zenuwachtig,
Dan loop ik op mijn nagels te bijten.
Nu heb ik verteld hoe ik mij soms voel,
Soms kan het me allemaal niets schelen.
Soms een heleboel...”
Daniëlle Boudewijn 1997 12 jaar.
“’Mixed emotions’
Het Veiligheidshuis
Express Yourself is een kunstproject dat in 2013 werd georganiseerd voor jongeren in de leeftijd van 6 t/m 20 jaar, die een moeilijke periode doormaken in de thuissituatie en die we graag eens in het zonnetje zetten. Express Yourself is georganiseerd vanuit het Veiligheidshuis, district Bergen op Zoom bij vijf deelnemende ketenpartners.:
Juzt - Lievenshove Oosterhout
Safe Group - Short Stay Roosendaal
Safe Group - Valkenhorst Breda
Bureau Jeugdzorg Noord Brabant - Locatie Roosendaal
Reclassering Nederland - locatie Bergen op Zoom
De focus binnen het project ligt, zoals de titel al aangeeft, op expressie. Onder leiding van twee kunstenaars (Sjoerd van de Boom uit Bergen op Zoom en Marijke Maas uit Roosendaal) geeft Express Yourself jongeren de mogelijkheid om zich te uiten en letterlijk iets van zichzelf in de wereld te zetten. Het project wordt uitgevoerd bij de deelnemende ketenpartners zelf of op het atelier van een van de kunstenaars. Tijdens “werk in uitvoering” was naast de artistieke begeleiding door de kunstenaars ook professionele begeleiding vanuit de deelnemende ketenpartner aanwezig.
“I have a dream”. Ieder mens heeft zijn eigen wensen; zijn eigen dromen. Het doel van het project is om de jongeren hun droom te laten uiten en te laten vertalen naar een concreet kunstobject.
Een van de kunstwerkjes die we mochten gebruiken om als kerstwens te versturen.
De kunststukken die gecreëerd gaan worden, gaan als een soort van dromenvanger fungeren. Deze dromenvangers worden bij de deelnemende partners en bij het Veiligheidshuis zelf permanent tentoongesteld. Het project is op een dusdanige manier ingericht dat het met nieuwe uitingen verder uitgebreid kan worden.
Het eindwerk werd per locatie onthuld. Bij deze onthulling is een rol voor de jonge kunstenaars weggelegd. De aanwezigen werd gevraagd een droom op papier te schrijven en deze in de wensbox te stoppen .
Project Vogelhuisjes
`n warm nest
Tekst en foto's door Willem Jongeneelen
De Bergse kunstenaar Sjoerd van den Boom doet meer dan alleen prachtige schilderijen maken. Voor dat laatste ontving hij in 2008 al eens de Sakkoprijs, de cultuuronderscheiding van de stad Bergen op Zoom. Een aantal jaren geleden werkte hij mee aan het ontwerpen van kunst in en achter de crematoria in Roosendaal en Bergen op Zoom. Zo ontstond er een belevingsroute voor nabestaanden en vrienden om dierbare overlevenden op een andere manier te gedenken.
Dit jaar zijn vier Bergse scholen (twee basisscholen, twee in het middelbaar onderwijs) benaderd om een aantal vogelhuisjes te adopteren. Van den Boom: ,,Die huisjes worden in groepjes, geheel naar eigen beleving, beschilderd en beplakt. Iedere leerling heeft wel iemand in de familie of vriendenkring om te gedenken. Door in groepsverband te werken, nodig je de leerlingen uit om er met elkaar over te praten. Mocht er tijdens het project op de scholen behoefte aan zijn, dan zal Hilde van Straten, ervaringsdeskundige in rouwverwerking, kinderen helpen bij het verwerken van hun verlies.”
Naast kunstenaar is Van den Boom een betrokken mens. ,,Als je net als ik al 23 jaar als kunstenaar door het leven gaat, dan kom je veel facetten uit het leven tegen. Veel mensen maken verschrikkelijke dingen mee en mijn ervaring is dat het fijn is als je ervaringen deelt. Er bestaat echter geen wetboek of leerboek voor ‘open staan en luisteren’. Een landelijk gestart project genaamd ‘Allerzielen Alom’ opende mijn ogen. Ook in 2009 werd er in Bergen op Zoom een kunstroute opgezet om mensen met Allerzielen te gedenken. Daar hielp ik aan mee. Tijdens die manifestatie konden mensen kunstuitingen kwijt over of voor overledenen. Daar is een belevingsroute uit ontstaan.”
‘Vogelhuisjes zijn in meerdere opzichten een warm nest’
Later is Sjoerd van den Boom dat idee uit gaan werken voor kinderen. Die gaan volgens hem anders om met verdriet en dood dan volwassenen. ,,Het is goed dat ze er over praten en zaken delen. En er mag tijdens het project ook best gelachen worden. Als ze het eventuele verdriet, voor opa, oma, een ander familielid of kennis, maar niet wegstoppen en luisteren naar anderen. Door het laten beschilderen, beplakken en aan iemand opdragen van een vogelhuisje gebeurt dat ook. De strekking van het project is de volgende: maak een mooi vogelhuisje en draag het op aan iemand die je mist. Een vogelhuisje is in meerdere opzichten een warm nestje.”
De vogelhuisjes van het door het Stadlander Buurtcultuurfonds gesteunde project zijn door Van den Boom op de scholen geleverd om beschilderd te worden. Op 24 oktober worden alle huisjes, voorzien van de naam van een dierbare overledene, in het bijzijn van de tweehonderd leerlingen, ouders, familieleden of betrokken kennissen, in de tuin van het Markiezenhof onthuld en opgehangen. Tevens vindt daar de overdracht plaats, want boodschappen op kleine opgerolde briefjes worden daar in het warme nestje van die vogelhuisjes geplaatst. Op 3 november, twee dagen na Allerzielen, krijgen de vogelhuisjes hun laatste bestemming. In het bos achter het crematorium worden ze opgehangen als onderdeel van de belevingsroute.
Als gevolg daarvan ben ik gevraagd eens na te denken over een belevingsmonument voor de vereniging Roparun doorkomst Bergen op Zoom. Prachtig om ook hier mensen een uiting van verdriet, liefde te mogen bieden om hun dierbaren te gedenken en herdenken. Allerlei mensen worden betrokken en geven een prachtig gevoel van saamhorigheid om warm van te worden. Allerlei lijntjes worden getrokken en allerlei partijen delen mee in de ideeën die ik mag uitdragen. Een super mooie manier om mensen met elkaar te verbinden en te laten delen.
Roparunners
Herdenkingsmonument
In het Pinksterweekend komt er een tijdelijk herdenkingsmonument voor deelnemers en sympathisanten van de Roparun. Buiten het ongetwijfeld weer feestelijke onthaal dat de deelnemers in Bergen op Zoom ten deel zal vallen, wordt er in de groenstrook van de Burgemeester Stulemeijerlaan een mogelijkheid geboden een stiltemoment in te lassen.
De Roparun is een estafetteloop van meer dan 500 kilometer van Parijs naar Rotterdam waarbij mensen, in teamverband, een sportieve prestatie leveren om op die manier geld op te halen voor de zorg voor mensen met kanker. De afgelopen 22 edities van de Roparun is al meer dan 57 miljoen Euro opgehaald. Op 9 juni (tweede Pinksterdag) passeert de stoet, na uitbundig te zijn onthaald in de binnenstad, het herdenkingsmonument. Naar verwachting zal dat tussen half vijf en elf uur ’s ochtends plaatsvinden.
Met behulp van vrijwilligers, waaronder kunstschilder/dichter Sjoerd van den Boom, en met steun van het Buurtcultuurfonds, wordt er in Bergen op Zoom nu ook een plek ingericht om mensen te kunnen gedenken. Van den Boom: ,,Veel mensen lopen of steunen de Roparun omdat een dierbare die ziekte had. Er wordt op een mooie plek in het groen een plaats ingericht waar mensen die daar behoefte aan hebben daar even bij stil kunnen staan. Dat hoeft niet, maar de route van de deelnemers voert er langs. Wil je even uitstappen, om een herdenkingskaartje op te hangen, een naam op een lint te schrijven of een kaarsje aan te steken, dan kan dat. Ook niet-deelnemers kunnen dat doen.”
In het groen staan drie tenten, waar je doorheen kunt gaan. De middelste is een lichttent, waar lintjes, kaartjes, foto’s, bloemen of boodschappen kunnen worden opgehangen. Verder is er een troostboom met linten en een herdenkingsmuur. ,,Het belangrijkste is het saamhorigheidsgevoel, dat toch al groot is tussen deelnemers, familie, sympathisanten en buurtbewoners.”
Prachtig om ook hier mensen een uiting van verdriet, liefde te mogen bieden om hun dierbaren te gedenken en herdenken. Allerlei mensen worden betrokken en geven een prachtig gevoel van saamhorigheid om warm van te worden. Allerlei lijntjes worden getrokken en allerlei partijen delen mee in de ideeën die ik mag uitdragen. Een super mooie manier om mensen met elkaar te verbinden en te laten delen.
